"AUTIST" zegt ze dan tegen mij...

Mijn autistische dochter, roept wel eens "autist" tegen mij. Op die momenten, heeft ze ook absoluut gelijk. Ik bedoel, niet dat ik zou kunnen zeggen dat ik "het ben", maar meer dat ik dan "zo doe". En ja, we hebben allemaal wel van die autistische trekjes in ons, toch? De een wat meer, de ander wat minder. En degene die wat meer heeft, die krijgt dan dat stempel toebedeeld. 

Ik heb er één, zo'n autistisch trekje, die ze hier thuis nogal grappig vinden. Ik niet, niet dat het me stoort als ik gewoon alleen thuis ben, of als "het" met rust gelaten wordt. Maar, die twee schatten van mij, vinden het geweldig om me ermee te plagen. Plagen? pesten sarren treiteren... 

Vandaag is het vastgelegd. Ik heb twee tafeltjes, die moeten gewoon goed staan. Ik richt dat uit op de lamp en de naden in de vloer. Ik weet precies hoe ze moeten staan en zie het gelijk als iemand er "per ongeluk" tegen geschopt heeft als ik in de keuken ben, op de wc ben, of waar dan ook. Bij terugkomst, moet ik ze weer goed zetten. Vooral die ene, die met het plantje erop. Die MOET met hoofdletters, goed staan. 

En op zo'n moment, krijg ik het dus te horen.. ."autist".