Was dat even schrikken...

Maandag, het leek wel voorjaar. De ramen waren ontzettend vies, daar moest ik maar eens wat aan doen. Toen de boel binnen schoon was, toog ik  met mijn emmertje naar buiten. Ik steek dan voor het gemak de sleutel buiten in het slot, kan ik mezelf nooit buiten sluiten. Toen de ramen weer lekker schoon waren heb ik nog even buiten op het stoepje een broodje zitten eten. De rest van de middag gewoon wat dingetjes gedaan. Ik hoefde niet meer van huis.

Dinsdagochtend, rare ochtend. Ik was al redelijk op tijd uit bed, wat blijkbaar zo heeft moeten zijn, want ik had ineens heel veel te regelen. Ik kon gelukkig gewoon op tijd met mijn werk beginnen. Dacht ik, maar dat ging mooi niet door. Waar zijn mijn sleutels?

Nergens.. .helemaal nergens te vinden. Zeker niet op hun plekje, maar nergens anders en niet boven. En verdorie, maandagavond was er een pakje door de brievenbus geschoven, zou iemand toen... ?
Tijdens mijn zoektocht zag ik telkens een kontzak voor me. Maar daar doe ik nooit wat in, daarbij had ik de broek die ochtend schoon uit de kast gepakt.
Lichte paniek maakte zich meester van mij. Ik pakte mijn telefoon, wilde het werk bellen, want ik durfde niet van huis, wellicht liep er iemand met mijn sleutels rond. Ik had mijn reservesleutels in mijn hand en wilde die even in mijn kontzak doen.... en  jawel, daar vind ik mijn sleutelbos!
En ineens begreep ik wat er gebeurd moest zijn. Mijn werk is die ochtend gebracht, om dat aan te kunnen pakken heb ik waarschijnlijk even de sleutels in mij kontzak gedaan.

Wat een opluchting....