Eten met mes en vork

Van huis uit is er nooit zoveel nadruk op gelegd, de etiquette. Wat moest werd gegeten met bestek, bij het brood hadden we een mes om te smeren. En kip kluiven ging gewoon met de handen. Dan zie ik gelijk weer voor me hoe mijn vader zijn kip zat te kluiven... met vel en al... en het vet op zijn kin. Het was een van zijn lievelingsgerechten... wat kon hij smullen.

Maar daar gaat dit niet over. Toch ga ik terug naar mijn "verleden"... naar het moment dat vermoedelijk de aanleiding is geweest, dat ik alles met mes en vork ben gaan eten. Indien bestek voorhanden is natuurlijk.
Als het kan, dan eet ik zelfs mijn croissant met mes en vork. Patat prik ik met mijn vork, soms heel soms een keertje met mijn vingers. Laatst kreeg ik een kroketje aangeboden, ik vroeg om mes en vork, maar moest mooi met mijn handen eten.

Goed, ik was vanavond in gesprek met iemand en dat was werkelijk een eyeopener.

Ik vertelde mijn verhaal, hoe ik ben voorgesteld aan mijn toenmalige schoonouders to be. Onaangekondigd werd ik meegenomen, moest blijven eten en deze mensen aten kip met mes en vork. Hoe kun je kip van het bot eten met mes en vork!? Ik heb me zo ongelukkig gevoeld.

En toen ik dit vertelde dacht ik "misschien is het toen allemaal wel begonnen". Dusss vanaf vandaag "géén mes en vork meer als het niet hoeft!!"