Ik liep t verpleeghuis in om de post te bezorgen en tegelijk voor een sanitaire stop. Ik stond buiten voor de schuifdeuren te wachten en een mevrouw aan de binnenkant. Ze had geen geduld, drukte op de "open" knop, maar er gebeurde niets. Dat kon ook niet, want de deur aan de andere kant van de sluis moest nog sluiten. Zij dacht dat de oorzaak ergens anders lag. Ze keek mopperend achterom "dan moet je niet bewegen" en duidelijker "MANNEN". Ik ben heel brutaal geweest en heb de man op de foto gezet.Toen de vrouw weg was, hoor.
Zo, als vluchtige ontmoeting is het een grappig verhaaltje, maar hier ligt natuurlijk meer achter. Verdriet van kinderen die hun moeder zien wegglijden.... Een man die langzaam afscheid neemt van zijn vrouw. En misschien, als ze dit zouden lezen, komt er een glimlach op hun gezicht "ja dat is moeder".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten